داستان داس
داس یکی از ابزارآلات دستی کشاورزی است.دسته‌ای معمولاً چوبی و تیغه‌ای آهنی به شکل قوس دارد. این قوس می‌تواند شکل های مختلفی داشته باشد. بخش داخلی این تیغه تیز و برنده است. کشاورز از آن برای دروی محصولاتی همچون گندم، جو، یونجه و… استفاده می‌کند. شکل نیم‌دایره‌ای و تیغهٔ تیز درونی داس به کشاورز این امکان را می‌دهد تا ساقه‌های گیاه را درون آن قرار داده و از انتهایشان قطع نماید. او برای این کار می‌تواند محصول را به‌صورت دسته‌دسته در یک دستش گرفته و با دست دیگرش درو نماید. در این صورت حرکت تیغهٔ داس به سمت فرد دروگر خواهد بود. همچنین او می‌تواند گیاهان را با گذاردن چوبدستی‌ای بر رویشان در جای خود محکم نموده و سپس درویشان نماید. یا حتی بدون نگهداشتنشان درو کند. در این صورت حرکت داس معمولاً به سمت مخالف خواهد بود.
تاریخچه
از آغاز عصر آهن، صدها گونه خاص از داس، در ابتدا از آهن و بعد از فولاد، تکامل یافته است. این تنوع زیاد در بسیاری از فرهنگ ها را می توان به تیغه های صاف یا دندانه دار تقسیم کرد، که هر دو می توانند برای برش چمن سبز یا غلات بالغ با استفاده از تکنیک های کمی متفاوت استفاده شوند. تیغه دندانه دار که از داس های ماقبل تاریخ سرچشمه می گیرد هنوز در برداشت غلات غالب است و حتی در ماشین های مدرن برداشت غلات و در برخی از چاقوهای آشپزخانه یافت می شود.
مصنوعات یافت شده در آریزونا و نیومکزیکو امروزی شبیه ابزارهای خمیده ای است که از شاخ گوسفندان کوهی ساخته شده اند.
توسعه داس در بین‌النهرین را می‌توان به زمان‌هایی که پیش از عصر نوسنگی بازمی‌گردد، ردیابی کرد. مقادیر زیادی از تیغه‌های داس در محوطه‌های اطراف اسرائیل حفاری شده است که قدمت آن‌ها به دوران اپی پالئولیتیک (18000-8000 قبل از میلاد) می‌رسد. در حفاری های رسمی در وادی زیقلاب، اردن، اشکال مختلفی از تیغه های داسی اولیه را کشف کرده اند. طول آثار به دست آمده بین 10 تا 20 سانتی متر و دارای لبه های دندانه دار بود.
این طرح پیچیده «دندان‌مانند» نسبت به سایر مصنوعات کشف‌شده درجه بیشتری از طراحی و اعتبار ساخت را نشان داد.. این داس ها در نزدیکی کوه کارمل کشف شده اند که حکایت از برداشت غلات از این منطقه در حدود 10000 سال پیش دارد.
انواع داس
شکل تیغه بسته به نوع گیاهی که قرار است درو شود و نحوه کار انواع مختلفی دارد. در زیر عکس چند نمونه از تیغه ها آمده است.
داس می‌تواند دارای دستهٔ کوتاه یا بلند باشد. کشاورز با یک دست داس دسته کوتاه را نگاه داشته و با خم‌شدن بر روی زمین به دروی محصول می‌پردازد. تفاوت داس دسته‌بلند یا سایس(مازندرانی : درگز) با داس معمولی این است که فرد دروگر هنگام استفاده از داس دسته‌بلند نیازی نیست خم شود و ایستاده می‌تواند به درو بپردازد. در این صورت فرد دروگر آن را با دو دست میگیرد و به‌صورت ایستاده محصولاتش را درو می‌نماید. داس دسته‌بلند در عین‌حال از تیغهٔ بلندتری نسبت به داس دسته‌کوتاه برخوردار است.
اکنون دیگر کمتر از داس دسته‌بلند استفاده می‌شود و تراکتور و کمباین جایگزین آن شده‌است اما هنوز در بعضی از مناطق اروپا و آسیا کاربرد دارد.
داس سان مکث
مدل S1202 ابزاری جهت انجام امور کشاوری است. این محصول شامل دو قسمت است. تیغه از جنس فولاد کربن M50 و دسته از جنس چوب مقاوم و سخت. این محصول از استحکام و مقاومت فرسایشی قابل قبول در درجه حرارتهای بالا برخور دار است. سایزهای مختلف ۸، ۱۰، ۱۲، ۱۴، ۱۶، ۱۸، و ۲۰ اینچی وجود دارد.
جهت اطلاع از موجودی و قیمت داس سان مکث کلیک کنید.
این نوع داس ها بمنظور برداشت و دروکردن غلاتی از قبیل برنج و گندم یا دروی علوفه های آبدار تازه یا خشک جهت تغذیه دام استفاده می شود. همچنین جهت دروی علفهای هرز و گیاهان نرم ساقه که دیگر استفاده ای ندارند. از سایزهای کوچکتر معمولا جهت کندن بوته ها، سبزیجات و گیاهان خوراکی استفاده می شود.سایز کوچک داس فقط مچ دست را درگیر می کند. از سایزهای بزرگتر معمولا جهت کارهای استفاده می شود که مجبورید از حرکت کل دست و بدن جهت انجام کار استفاده کنید مانند درو کردن گندم.
تیغه از جنس فولاد کربن M50 و دسته از جنس چوب مقاوم و سخت است.
جهت درو کردن برنج، علف های هرز و گیاهان نرم ساقه کاربرد دارد.
جهت اطلاع از موجودی و قیمت داس سان مکث با شماره 03145699 تماس بگیرید و یا اینجا کلیک کنید.
نماد شناسی داس
- داس دسته بلند به‌عنوان نماد در فرهنگ‌های غربی باقی مانده‌است و شکل شخصیت‌یافته مرگ در نقاشی‌ها، داستان‌ها و فیلم‌ها همواره یک داس دسته‌بلند در دست خود دارد. همچنین تصور می‌شود چهارمین سوار از چهار سوار آخرالزمان نیز در دست خود داس دسته‌بلند داشته باشد.
- داس و چکش (☭) یکی از نمادهای کمونیستی است و کاربرد آن از سوی فرد یا یک گروه نشانگر گرایش آن فرد یا گروه به مرام کمونیسم است.
این نماد چکشی را نشان می‌دهد که بر روی یک داس قرار گرفته‌است. در این نماد، داس نشانه کشاورزان و چکش نشانه طبقه کارگران صنعتی است. کنار هم قرار گرفتن این دو ابزار نشانه‌ای از یکپارچگی کارگران صنایع و کشاورزان است. این نماد در زمان انقلاب بلشویک ابداع شد و استفاده از آن در پرچم اتحاد جماهیر شوروی به آشنایی جهانیان با آن انجامید. دیگر پرچم‌ها و نشان‌ها نیز از نماد داس و چکش استفاده کرده‌اند.
از لحاظ جنسیتی، داس نماد زنان بود و چکش نماد مردان.
نماد داس و چکش در آغاز به شکل خیش و چکش بود اما بعداً از سال ۱۹۱۷-۱۹۱۸ صورت داس و چکش به خود گرفت و از سال ۱۹۲۲ رسمیت یافت. پیش از ۱۹۲۲ ارتش سرخ و گارد سرخ بر روی نشان‌ها و کلاه و اونیفورم‌های خود از نماد خیش و چکش استفاده می‌کردند.
نشان داس و چکش جوچه کره شمالی
جوچه در سال ۱۹۷۲ در قانون اساسی جدید کره شمالی، ایدئولوژی رسمی دولتی اعلام شد. هرگونه اشاره‌ای به واژه‌های خارجی مارکسیسم-لنینیسم و کمونیسم از قانون اساسی کره شمالی حذف شد. اما همچنان نشان کمونیستی داس و چکش در کنار قلموی مرکب (en) (یا همان قلم خوش‌نویسی در شرق دور) بر روی تسلیحات نظامی یا آثار جوچه مانند یادبود تأسیس حزب (en) کارگری در پیونگ یانگ به عنوان کمونیسم وطنی حفظ شده‌است.
کوساری گاما چیست؟
کوساری گاما یک سلاح آسیای شرقی است .این سلاح از یک کوساری(وزنه) و یک گاما “(داس) تشکیل می شود. در آن زمان کشاورزان حق داشتن شمشیر را نداشتند. انها جهت دفاع از خود در برابر دزدان و شورشیان این وسیله را از ابزار کشاورزی خود ساختند. این وسیله در زمان کشاورزی برای کار استفاده می شود و در زمان نزاع ابزاری برای دفاع بود. بعد ها نینجاها آن را ارتقا دادند و به عنوان یک ابزار پرکاربرد که قابلیت مخفی کردن خوبی داشت مورد استفاده قرار دادند.